چرا دعایم مستجاب نمی شود؟
داستانی از حضرت ابرهیم خلیل الرحمان علیه السلام
امام صادق علیه السلام فرمود:ابراهیم خلیل علیه السلام در کوه بیت المقدس بدنبال چراگاهی برای گوسفندان خود می گشت صدائی به گوشش خورد وسپس مردی را دید که ایستاده ونماز می خواند. به او فرمود:ای بنده ی خدا برای چه کسی نماز می خوانی؟
جواب داد: برای خدای آسمان.
ابراهیم علیه السلام پرسید:آیا از قوم تو کسی جزء تو مانده است ؟
گفت: نه
ابراهیم علیه السلام پرسید:پس از کجا غذا می خوری؟
جواب داد:در تابستان از این درخت میوه می چینم ودر زمستان می خورم.
ابراهیم علیه السلام فرمود: خانه ات کجاست؟ آن مرد به کوهی اشاره کرد.
ابراهیم علیه السلام به او گفت ممکن است مرا همراه خودت ببری تا امشب را نزد تو باشم؟
آن مرد گفت:در سر راه ما آبی است که نمی شود ازآن آب گذشت.
ابراهیم علیه السلام پرسید: پس تو چه می کنی؟
گفت: من روی آن راه می روم.
ابراهیم علیه السلام فرمود: مرا هم با خودت ببر شاید آن چه خدا روزی تو کرده روزی من هم بکند،عابد دست آن حضرت را گرفت وهردو به راه افتادند تا به آنجا رسیدند،عابد از روی آب رفت، ابراهیم علیه السلام نیز همراه او رو.ی آب گذشت.وچون به خانه ی آن مرد رسیدند ابراهیم علیه السلام از او پرید: کدام روز ها بزرگتر است؟
عابد روز جزاء که مردم از همدیگر بازخواست می کنند.
ابراهیم علیه السلام می آیی دست به دعا برداریم واز خدا بخواهیم ما را از شر آن روز محافظت کند؟
عابد به دعای من چه کار داری؟به خدا سوگند سی سال است به درگاه خدا دعائی می کنم واجابت نشده؟
ابراهیم علیه السلام به تو نگویم چرا دعایت مستجاب نشده؟
عابد چرا؟
ابراهیم علیه السلام خداوند عزوجل چون بنده ای را دوست دارد دعایش را نگه دارد تا با او راز گوید واز او بخواهد وطلب کند وچون بنده ای را ناخوش دارد دعایش را زود اجابت کند یا در دلش نومیدی اندازد. سپس به او فرمود: اکنون بگو دعایت چه بوده؟
عابد: گله گوسفندی بر من گذشت وپسری که گیسوان داشت همراه او بود من به او گفتم: ای پسر این گوسفندان ازآن کیست؟ گفت:از ابراهیم خلیل الرحمان است،من دعا کرده وگفتم: خدایا اگر در روی زمین خلیلی داری اورا به من بنما!
ابراهیم علیه السلام فرمود: خدا دعایت را مستجاب کرده ومن ابراهیم خلیل الرحمان هستم،پس برخاسته وهمدیگر را در آغوش گرفتند.
«کیفر گناهان شهید سیدهاشم رسولی محلاتی/ج1/ص154امالی صدوق/ص 297»
از حدیث فوق استفاده می شود که لازم است که انسان در هیچ حالی نباید از دعا مأیوس گردد وچه انکه دعا مستجاب گردد وآنکه روی موانعی مستجاب نگردد ویا اجابت ان مدتی به تأخیر بیفتد.زیرا اولاً دعا خود یک نوع عبادتی است ثانیاً دعا به هرصورتی وبه هرحالی که باشد حتی از شخص گنهکار روی جسم وجان واعضائ وجوارح اثر دارد، وهمین دعایی که مثلاً مستجاب نشده بعدها منشأ آثار نیک دیگری خواهد گشت، زیرا دعا نیز یکی از اعمال وآثار این جهان است که مانند سایر اعمال وآثار محو نمی گردد.
رسول خدا صلی الله علیه وآله در حدیثی می فرمایند: خدا رحمت کند بنده ای را که حاجتش را از خدا بخواهد ودر دعا پافشاری کند چه آنکه حاجتش برآورده شود وچه آنکه برآورده نشود.
«اصول کافی/ج4/ ص 224